Nieuw jaar
Vanaf deze plaats wil ik alle lezers van de nieuwsbrief een voorspoedig en bovenal gezond 2012 toewensen.
Als ik deze nieuwsbrief schrijf staan we al weer op de drempel van het nieuwe jaar. Het jaar dat achter ons ligt is weer om gevlogen. Veel mensen lijken te ‘klagen' dat de tijd steeds sneller gaat. Iets wat ik tijdens de drukte de afgelopen maanden, bijna zou gaan beamen. De laatste maanden waren weer voor de lezingen, beurzen en forums. Tijdens die bijeenkomsten valt op dat er, gelet op de reacties, nog genoeg mensen zijn die een andere interpretatie geven aan de ‘natuurlijke begeleiding' van de duivensport. De duivenmelkers die de kliniek bezoeken zijn doorgaans die liefhebbers die de filosofie betreffende de begeleiding van de duivensport, zoals ik die voor sta, wel kennen. Op de beurzen enzovoort zijn er nog genoeg liefhebbers die met de vraag komen wat die vorm van begeleiding dan nu precies inhoudt. Dan realiseer jezelf ineens weer dat er de afgelopen jaren al veel verandert is, maar dat er toch nog veel onduidelijkheid blijft bestaan. Menigeen denkt dat ondergetekende louter en alleen natuurlijke producten gebruikt om de duiven gezond te houden. Dat is echter niet het geval. Ik maak wel degelijk gebruik van geneesmiddelen als de duiven ziek zijn. Wat wel waar is, is dat ik probeer het gebruik van medicatie te beperken. Zo zou het gebruik van medicatie buiten het vliegseizoen, mijns inziens, niet of nauwelijks nodig moeten zijn. Belangrijk daarbij is natuurlijk ook onderscheid te maken in het spelsoort wat men speelt. Immers tijdens fondvluchten is het zeker ook mogelijk om nagenoeg zonder medicatie fantastische resultaten neer te zetten. Bij de doorsnee programmaspelers is dat (nog) niet mogelijk. Maar toch liggen ook hier nog mogelijkheden voor het oprapen. Zelfs bij de jongen is op dit gebied veel mogelijk. Men dient dan alleen verder te willen kijken dan de neus lang is.
Het is natuurlijk zonneklaar dat als de duiven ziek zijn we ons maar wat gelukkig mogen prijzen als we antibiotica tot onze beschikking hebben die de dieren kan helpen bij het overwinnen van de infectie. Natuurlijk dient in die gevallen adequaat en doortastend te worden opgetreden. Daarnaast is het verstandig om goed te bekijken of het uitbreken van een infecties niet te wijten valt aan een gebrekkige weerstand van de duiven. Een ondermijning van de weerstand die de duiven bevattelijker maakt voor infecties van allerlei aard. Als we als dierenartsen de behandeling louter en alleen beperken tot het verstrekken van antibiotica met als achterliggende gedachte ‘op hoop van zegen', dan zijn we mijns inziens verkeerd bezig. Immers op die manier kunnen we er haast vergif op innemen dat we de liefhebber binnen de kortste keren weer terug zien voor een nieuwe kuur omdat er weer een (andere?) infectie is uitgebroken. Het verzuimen van het geven van goede adviezen om herhaling te voorkomen, dan wel het niet geven van adviezen hoe de weerstand van de duiven op een hoger plan te brengen is dan te beschouwen als een volstrekt onvoldoende diergeneeskundig handelen.
